Eén van de twintigste-eeuwse policiti die ik de zwakheid heb zeer te bewonderen, hoewel wij, laten wij zeggen, op bepaalde punten van mening verschillen, is François Mitterrand. In januari 1981, het was naar ik begrijp steenkoud in zijn streek, de Nièvre, bedacht Mitterrand met zijn adviseurs de slogan waarmee hij naar de presidentsverkiezing zou trekken, en waarmee hij die op 10 mei 1981 zou winnen: “La force tranquille”.
Het is aan deze formule dat ik denk, Mr. Broothaers, wanneer ik u aan het werk zie. U bent een man die meer luistert dan spreekt. U bent geen barricadenbeklimmer, geen kort lontje. In u schuilt een standvastige werkkracht, die aflevert wanneer hij moet, en dat doet met een rust die niemand u zal nadoen.
U hebt niet alleen in de door u aangestuurde ereloonadviezen – de specialiteit waarin u excelleerde – maar ook op een andere wijze uw stempel gedrukt op de Orde. U ligt namelijk aan de oorsprong van de Broothaers-regel in ons verkiezingsreglement. Het is om u in staat te stellen voor een vierde jaar lid te blijven van de raad van de Orde, dat ons reglement aangepast is, want u ving uw mandaat aan, ter vervanging van Mr. Eline Meesseman, die de balie verliet, op 1 juni 2015. De regel was dat een aangevangen gerechtelijk jaar gold als een volledig jaar, en op grond van die regel kon u geen volle vier jaar zetelen in de Raad, zelfs niet als de stafhouder u daar speciaal verzocht zou hebben. Dank zij de Broothaers-regel is dit nu aangepast.
Dank, Mr. Broodthaers, voor het vele werk dat u verzet hebt, en voor uw opbouwende, steeds goedgemutste steun en positieve ingesteldheid.
